Her insan gibi bizler de “niçin bu dünyadayız, bu dünyaya nereden geldik ve öldükten sonra nereye gidiyoruz?” gibi soruları kendimize sormuşuzdur. Bu sorular, gerçekten insanın kendine sorabileceği en derin, en önemli sorulardır ve bazen tüm ömrümüzü bu sorulara cevap bulmak için harcarız, okuruz, araştırırız.
Bildiğimiz Cadılar Bayramı’nın kökeni 1900 yıl önce İngiltere, İrlanda ve Kuzey Fransa’da başladı. 1 Kasım’da gerçekleşen, “Samhain” adlı, bir Kelt yeni yılı kutlamasıydı. Kelt putperest rahipleri bu günü yılın en büyük bayramı olarak kabul ettiler ve ölülerin ruhlarının canlılarla karışabileceği varsayılan zaman olarak vurguladılar. Şenlik ateşleri de bayramın önemli bir parçasıydı.
Hristiyanlar, Yahudilere Kutsal Kitap lensinden baktıklarında Tanrı tarafından seçilmiş ve ataları aracılığıyla hala sevilen bir halk olduklarını görür. Ancak İncil’den İsrail halkı için başka şeyler de okuruz. İncil’e göre İsrail Halkı tarih boyunca yaptıkları hatalara bir yenisini daha ekleyerek, sürçme taşında yani Mesih İsa’da sürçen, Tanrı’nın lütfundan uzaklaşan ve hala Tanrı’ya giden yolu bulmaya çalışan bir halk görmektedirler. Hristiyanlar, diğer inançtaki uluslara Mesih adını ulaştırmaya çalıştıkları gibi Yahudi halkına da Müjdeyi ulaştırmaya çalışmaktadırlar.
Yahudilerin Kutsal Kitaplarının adı Tanah’dır. Hristiyanlar Tanah’ı olduğu gibi kabul eder ve bu kitap ‘Eski Antlaşma’ dedikleri Kutsal Kitaplarının ilk yarısını oluşturur. Tanah ile Eski Antlaşma arasındaki tek fark bazı kitapların diziliş sıraları ve isimlendirmeleridir (Yahudiler 24, Hristiyanlar 39 bölüme/kitaba ayırırlar). Hristiyanların Kutsal Kitap’ının ikinci kısmı toplumumuzda İncil diye adlandırılan Yeni Antlaşma’yı içerir. Musa tarafından yazılan Tevrat (Tora), Tanah’ın (aynı şekilde Eski Antlaşma’nın) ilk 5 kitabıdır.
Tevhit terimi Kuran’da geçmediği gibi, Teslis (Üçlü Birlik) terimi de ne Yeni Antlaşma’da ne de Eski Antlaşma’da geçer. Ancak hem Eski hem Yeni Antlaşma’da -yani tüm Kutsal Kitap’ta- Tanrı’nın Birliği, tek oluşu kuvvetle vurgulanmasına karşın, Tanrı için kullanılan kelimeler ve Tanrı’nın konuşmasındaki bağlamlar göz önüne alındığında, Tanrı’nın varlığında birden fazla kişi, karakter olduğu net ve açıktır.