Petrus bize dünyanın yaşı ile ilgili şifreli bir sayı, gizemli matematiksel bir denklem vermeye çalışmıyor. Ayrıca bu ayetler, “Genç Dünya” teorisini ortaya atanlara temel oluşturacak ayetler değillerdir; ne bu amaçla yazılmışlardır ne de dünyanın yaşını belirlemek için kullanılabilirler.
Kutsal Kitap’ın ilk sözleri “Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı” diye başlayarak yaratılışta Tanrı’nın olduğunu varsayar. Bu ifade Tanrı’nın yaratılışa sonradan dahil olmadığını, hep var olduğunu ve yaratılışın sahibi olduğunu gösterir. İlerleyen ayetlerde Tanrı’nın karakteri hakkında bazı ifadeler okuruz. Bu ifade ile, O’nun, Her Şeye Gücü Yeten, Güçlü Sözü ile Var Eden ve Yaratılışa İyiliğini Katan niteliklerini görürüz. Dilbilimsel açıdan bakıldığında Yaratılış 1. ve 2. bölümlerde Tanrı, doğrudan konuşarak dünyayı yaratır[2] ve okuyucu dünyaya Tanrı’nın gözünden bakar. Dünyanın yaşı ile ilgili bir çok görüş bulunmaktadır. Takvim Günü Yorumu (Genç Dünya Görüşü), Gün-Çağ Görüşü, Tarihi Yaratılışçılık, Boşluk Teorisi, Edebi Yaratılış, Tanrısal Evrim Görüşü.
Evrimin tanımı, Tanrı’yı tümüyle saf dışı bırakır. Evrimin gerçekleşmesi için bir Tanrı’ya ihtiyaç yoktur. Evrim Tanrı olmadan kendi kendine ilerler. Biz Hristiyanlar Tanrı’nın sözüne inanırız, bilime saygı duyarız ve bilimin sınırlarını biliriz. Evrimcilerin Tanrı’yı evrimin içerisinde istememeleri normaldir çünkü kimse kendisini yargılayacak bir yargıcın önüne çıkmak istemez (Romalılar 1:18-23).
Tek hücreli canlıdan zeka olarak karmaşık yapıya sahip olan insana doğru oluşan çizgide insanın fiziksel evrimini görürüz ancak insan sadece fiziksel olarak evrilmemiştir. İnsanın iç dünyasının evrim sürecinde nasıl oluştuğu konusu evrim teorisi için hala bir soru işaretidir.