Paskalyayı kutluyoruz, önemli görüyoruz çünkü Tanrı, İsa Mesih aracılığıyla dünyaya geldi ve bizim yaşamamız gereken hayatı yaşadı. Aynı zamanda biz yaşayabilelim diye, bizim hak ettiğimiz ölümü kendisi üzerine aldı. Bu haber, kutlamamız için yeterli ve değerlidir! Henüz O’nu tanımayanlar için de bu kutlama bir iman fırsatıdır ve bir davettir.
İsa’nın dirilişini kutlamaya yaklaştığımız bu günlerde, aynı zamanda günden güne O’nun ölümüne yaklaşıyoruz. Çarmıha dek gün gün neler olmuş, biz de O’nun adımlarını yeniden takip ediyoruz. Son anlarda öğrencilerin O’nu nasıl terk ettiğine içten içe içerliyoruz. Petrus’un düşünceleri içimizde beliriyor: ‘Ben olsam bırakır mıydım, bence bırakmazdım, yani çok büyük bir olaya tanık oluyorlar, zor tabii, korkutucu ama neler gördüm ben, sanmam bırakacağımı… kadınlar çarmıhta bile yanındaydı, ben de O’nu bırakmazdım…’ Eğer bir süredir Mesih’i tanıyorsanız, bu ateş, bu istek çok takdir edici ve samimidir de. Ama eğer birçok yılı ve badireyi Rab’le birlikte atlatanlardansanız, şunu bilirsiniz, belki o an O’nu gerçekten bırakmadınız ama iman hayatınızda zayıf olduğunuz anlar oldu.