Bir Hristiyana, “İsa Mesih’ten sonra gelen diğer peygamberleri neden kabul etmiyorsunuz?” sorusunu sorduğunuzda iki temel görüşümüz mevcuttur. Bunun ilki, “Bahsedilen kişi veya inanç kitabımızın içerisinde yer alıyor mu?” sorusu ve ikincisi, “Temel inançlarımız ile ne kadar uyuşuyor?” sorusudur. İşte bu nedenlerden ötürü İsa’dan sonra gelen hiçbir peygamberi ya da inancın Allah’tan geldiğini kabul etmiyoruz.
Evli kişilerin Hristiyan olarak sorumluluklarının hayati parçası eşlerine ve çocuklarına bakmaktır. Bu zaman alır, bu nedenle insanlara tanıklık etmek, bir kampa yardım etmek, kilise muhasebesini yapmak veya bir İncil çalışmasına liderlik etmek için harcayacağımız zamanı evimize ayırmamız gerekir. Bekar insanların böyle şeylere vermek için daha fazla zamanları var. Bazıları kendilerini hizmete adamak için bilinçli olarak bekar kalmayı tercih ediyor. Böylece Tanrı’nın göksel ve tüm dünyayı ilgilendiren planı için daha fazla vakit ayırabiliyorlar. Böylesi, dünya için daha az kaygı ama Rab’bin işi için daha fazla kaygı çekmenin iyi bir yoludur.
Kutsal Kitap’ın ilk sözleri “Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı” diye başlayarak yaratılışta Tanrı’nın olduğunu varsayar. Bu ifade Tanrı’nın yaratılışa sonradan dahil olmadığını, hep var olduğunu ve yaratılışın sahibi olduğunu gösterir. İlerleyen ayetlerde Tanrı’nın karakteri hakkında bazı ifadeler okuruz. Bu ifade ile, O’nun, Her Şeye Gücü Yeten, Güçlü Sözü ile Var Eden ve Yaratılışa İyiliğini Katan niteliklerini görürüz. Dilbilimsel açıdan bakıldığında Yaratılış 1. ve 2. bölümlerde Tanrı, doğrudan konuşarak dünyayı yaratır[2] ve okuyucu dünyaya Tanrı’nın gözünden bakar. Dünyanın yaşı ile ilgili bir çok görüş bulunmaktadır. Takvim Günü Yorumu (Genç Dünya Görüşü), Gün-Çağ Görüşü, Tarihi Yaratılışçılık, Boşluk Teorisi, Edebi Yaratılış, Tanrısal Evrim Görüşü.