İncil olarak bilinen Yeni Antlaşma kitabında 27 kitapçık vardır. Bu kitapçıklardan ilk dördünün ismi Matta, Markos, Luka ve Yuhanna olarak bilinir. Bu ilk 4 kitapçık İncil’in kendisi değil İncil’i oluşturan parçaların ilk dördüdür ve İsa’nın hayatını aktarır. Her bir kitapçığın vahiy edilmesindeki işlev farklıdır, fakat bu kitapçıkların amaçları aynıdır. Bütün İncil, İsa Mesih’in tüm dünyayı günahtan kurtaran varlığını açıklamayı amaç edinmiştir.
Matta’ya vahyolunan bölüm, İsa’nın Eski Antlaşma’da (Tevrat ve Zebur) vaat edilen Mesih/Davut oğlu olduğunu göstermek içindir.
Markos’a vahyolunan bölüm, İsa’nın Tevrat’ta Yeşaya peygambere açıklanan acı çeken kul ve Daniel peygambere açıklanan İnsanoğlu olduğunu göstermek içindir.
Luka’ya vahyolunan bölüm, İsa’nın dünyanın Kurtarıcısı olduğunu göstermek içindir.
Yuhanna’ ya vahyolunan bölüm ise İsa Mesih’in Tanrı Oğlu olduğunu açıklamak içindir.
İncil’in 5. kitapçığından itibaren Tanrı’nın aktardığı ayetler: İsa’nın izleyicilerinin nasıl davranması gerektiğinden, İsa’nın izleyicisi olmanın ilk 4 bölümde İsa’nın hayatından alınan gerçeklere uyması gerektiğinden, İsa’nın izleyicilerinin karakterinin nasıl olması gerektiğinden ve Tanrı’nın egemenliğinin nasıl olması gerektiğinden bahseder. Ve bütün bölümler özellikle İsa’nın ölümünü ve dirilişini vurgular çünkü İncil’e göre Tanrı’nın İsa Mesih ile oluşturduğu kurtuluş planının odak noktası bu iki tarihsel olaydır.
Matta Yahudi halkına, Markos Romalılara, Luka ve Yuhanna da dünyaya hitap eder. Matta kitapçığı en erken tarihte, Yuhanna kitapçığı ise en geç tarihte kaleme alınmıştır.
İlk dört bölüm birbirlerini tamamlar. Bölümler İsa’nın öğretilerinin farklı yönlerini vurgular.
Mesela; Matta ve Luka, İsa’nın kullandığı benzetmeleri vurgular. Yuhanna kitapçığı özellikle İsa’nın kimliği ile ilgili konuşmalar içerir; çoğu Yahudi din liderleriyle İsa Mesih arasındaki diyaloglar da Yuhanna’da geçer çünkü o dönemde (M.S. 90’larda) kilise daha da büyüdü ve özellikle Yahudiler ve diğer uluslar arasında tartışmalar vardı.
Yuhanna, Yahudi önderlerin İsa’yı kabul etmediğini net bir şekilde aktarır. Tanrı’nın İncil’de insanlar aracılığı ile aktardığı amaç, kendisini tanımamızı sağlamaktır. İncil bize bu amacın İsa Mesih tarafından gerçekleştirildiğini gösterir.
“Tanrıyı hiçbir zaman hiç kimse görmedi. Babanın bağrında bulunan ve Tanrı olan biricik Oğul Onu tanıttı.” (Yuhanna 1:18)
“Babam her şeyi bana teslim etti. Oğulu, Babadan başka kimse tanımaz. Babayı da Oğuldan ve Oğulun Onu tanıtmak istediği kişilerden başkası tanımaz.”(Matta 11:27)
İncil açıkça Tanrı’yı tanımanın, İsa’yı tanımaktan geçtiğini vurgular.
İsa o kadar büyük ve yüce bir varlıktır ki, O’nu tüm yönleri ile anlatabilmek ve tanıtabilmek için İsa Mesih’i her yönü ile açıklayan 4 yazar ve 4 bölüm gerekmektedir.
İsa Mesih’i tek bir bölüm anlatmış olsaydı hepimiz bölümün ne kadar önyargılı veya taraflı olduğunu söyler onu sorgulardık, ama 4 bölüm ve 4 ayrı kelam, aynı olayı farklı bakış açısıyla yorumladığı ve birbirini tamamladığı için, aktarılan kelam daha güvenilir olur.Tevrat’taki Yasa’nın Tekrarı bölümüne baktığımızda (17:6,19:15) bir hükme varabilmek için 2-3 tanık gerekiyordu.
İsa bile kendi kimliği hakkında birkaç tanıktan bahseder (Yuhanna 5:18-39; Yahya, Musa, Tanrı, mucizeler ve Kutsal Yazılar). İsa’yı anlatan 4 bölümün olması bir sorun değildir, tam tersine Tanrı, kelamını ne kadar güvenilir aktarmıştır diyebiliriz.
NEDEN İNCİL’İ İSA YAZMAMIŞTIR?
İsa’nın görevi vaaz vermek, mucize yapmak, ders vermek ve en önemli nokta bizim günahlarımız için ölmek ve dirilmektir (Matta 4:23-25; 16:21). Bu yüzden bu vahyi kaleme almak için Tanrı başkalarını kullanmıştır. Kendisi Tanrı’nın sözünü iletmek için gelmiştir (bir peygamber gibi, ama İsa peygamberden ötedir çünkü İncil’de İsa’nın sık sık söylediği “Size doğrusunu söyleyeyim” cümlesi sanki Tanrı’nın yerine geçtiğini gösterir).
Aynı zamanda kendisi Söz ’dür (Tanrı’nın yaşayan kelamıdır).
“Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrı’yla birlikteydi ve Söz Tanrıydı.” (Yuhanna 1:1)
“Söz, insan olup aramızda yaşadı. Onun yüceliğini -Babadan gelen, lütuf ve gerçekle dolu biricik Oğulun yüceliğini- gördük.” (Yuhanna 1:14)
İsa Mesih dünyadayken kelamın yazılması gerekmiyordu çünkü kendisi kelamdır,Tanrı’nın vahyidir, eskiden beri Tanrı’nın son ve tam vahyi kendisidir. Tanrı onun ağzından bize konuşmuştur.
“Tanrı eski zamanlarda peygamberler aracılığıyla birçok kez çeşitli yollardan atalarımıza seslendi. Bu son çağda da her şeye mirasçı kıldığı ve aracılığıyla evreni yarattığı kendi Oğluyla bize seslenmiştir.” (İbraniler 1:1-2)
Ayrıca başka bir teolojik nedeni daha var.
Tanrı’nın, tüm insanları kurtarmak için planladığı kurtuluş planının doruk noktası ve Eski Antlaşma ile Yeni Antlaşma’nın aracısı kendisidir (İbraniler 8:1-6).
Bu ilk 4 bölüm ancak İsa’nın dünyadaki yaşamı (teolojik olarak) tamamlandıktan sonra yazılabilirdi (İsa’nın ölümü ve dirilişinden sonra). Kutsal Ruh da bütün bunların doğru olduğuna garanti verir. İncil’e göre Kutsal Ruh insanlara vahiy veren, Tanrı sözünü kaleme aldıran göksel varlıktır.
“Ama Babanın benim adımla göndereceği Yardımcı, Kutsal Ruh, size her şeyi öğretecek, bütün söylediklerimi size hatırlatacak.” (Yuhanna 14:26)