Tanrı’ya yakın olmak bize amaç, umut, vaat kazandırmaktadır. Tanrı’ya yakın olarak bu dünyanın amaçları ile bilinmeze sürüklenmiyoruz, tam aksine, Tanrı’ya yakın olarak kötülüğe olan savaşımızda Tanrı ile beraber hareket ediyoruz. İbadetimiz O’nun yardımı ile ayakta kalmamızı sağlıyor.
İsrail halkı Allah tarafından özellikle seçilmiş ve hiç yoktan var edilmiş bir halktır; çok zeki veya akıllı bir halk oldukları için seçilmediler, aksine Allah onları seçtiği için özel bir halk oldular.
İsrail halkının Mesih’i kabul etmemesi nedeniyle bu seçilmişlik şu anda İsa Mesih’e iman eden kilise halkında görülmektedir.
Yürek tutumumuz içten içe kirlidir ama gördüğümüz ve sapkınlık olarak nitelediğimiz çoğu şeye ya aşırı tepki gösteriyoruz ya da hiç tepki göstermiyoruz. Ahlaki doğruluk aslında yasalar tarafından korunur. Yasa, insanın kendini haklı çıkartmak için ahlaktan veya ahlaki doğruluktan uzaklaşacağını bilir.
Yeni Ahit’te yer alan kitaplar özel yorumlar veya İsa’nın hayatını yorumlamayan kitaplar değildir, bu kitaplar ve içerisinde yer alan sözler tamamen Allah’ın sözleridir. Bunun yanı sıra artık peygamberlik, Eski Antlaşma’da olduğu gibi bir dini liderlik değildir, İsa Mesih’in ev halkının hepsine bahşedilmiş bir armağandır (1.Korintliler 14:1).
Evlilik iki kişinin birbirine olan bağlılığı demektir. Bağlılık kelimesi ‘sadakat’ kavramı ile birebir ilişkilidir. Bu yüzden evlilik, bağlılık ve sadakat gibi iki önemli erdeme dayanmaktadır. Aynı şekilde ayete bakarak, evliliğin dışındaki ilişki zina olarak nitelenmektedir. Evlilik, kadın veya erkekten birinin ölümü ile sonuçlanır. Evlilik ilişkisi ayetlerde görüldüğü üzere iki kişinin aralarında yaptıkları ve birbirlerini bağlayan antlaşmaya benzetilmiştir.
Sürekli bir ormana gidip dua eden ve Tanrı’nın yönlendirişini arayan Joseph Smith, bu yaptığı ziyaretlerden birinde ilk görümünü gördüğünü iddia eder. Yaşadığını iddia ettiği bu deneyimi, Pavlus’un, Şam yolunda İsa Mesih’le karşılaştığı ana benzetip kendisinin de buna benzer bir şekilde İsa Mesih’le görüştüğünü düşünür.
Siyasetin kirlettiği inanç, eninde sonunda amaçlarını kendi çıkarları ile karıştırır. Siyaset ile inanç iç içe olamaz, eğer olursa yukarıda tarihsel gerçekler ile açıklanan mezhep ayrılıkları ortaya çıkar. Protestanlık çıkar çatışmalarının getirdiği mezhepsel ayrılıkları kabul etmez. Protestanlığın ortak paydası şu gerçektir: İsa Mesih dünyaya gelen Rab’dir, ezeli ve ebedidir; bizim için ölmüş ve dirilmiştir, göksel yerde oturan Kraldır ve dünyamızı kurtarmak için tekrar dünyaya gelecektir.
Başörtüsü konusu, Hristiyan teolojisinde zorlamaya dayalı ve mecburiyet getiren bir giyim aksesuarı değildir. Ancak kişinin yürek tutumu ve davranışlarının Tanrısal bir ağırlık içeriyor olması Hristiyan toplumu ve kültürü için bir zorunluluktur. Başörtüsü konusu Hristiyan kültürünün ve yaşam tarzının bir bölümünü oluşturur ve sadece kadınlar için değildir. İncil’in bütününde erkek, kadın, aile, bekar, genç, yaşlı her bir bireyin sorumlulukları ve kültür ile ilgili yapması gerekenler vardır.
Bu üç temel konu İslam ve Hristiyanlık inancını birbirinden ayırmaktadır. Bu üç nokta her iki inancın temel taşlarından olduğu için bir kişinin bu üç noktadan herhangi birini kendi inancından farklı bir şekilde kabul etmesi dinden çıkması ve inancını inkar etmesi anlamına gelir. Her iki inancın da bu konudaki düşünceleri aynı anda doğru olamaz. Bu nedenle iki inancı da doğru bir şekilde okuyup araştırmak ve öğrenmek gerekir.
Hristiyanlık ile ne alıp veremediğiniz var? Boynunuza taktığınız haç ile her türlü ahlaksızlığı pisliği yapıp buna “inanç” demek, aksesuar olarak kullanmak veya buna komedi malzemesi demek akılsızlıktır. Türk toplumunu oluşturan, sıkı sıkıya bağlı olduğumuz ahlaki kurallar vardır. Bu kuralları sokakta, evde dile getiriyoruz, bu kuralları kendimiz ve kendi inancımız için geçerli sayıyoruz ancak iş para kazanmaya, inançlar üzerinden prim yapmaya gelince biz o evdeki inançlı adam olmuyoruz.